van ultieme onstpanning naar ultieme stress
Door: Baggie
Blijf op de hoogte en volg Bart en Ag
03 Januari 2014 | Sri Lanka, Colombo
De volgende nachten sliepen we in de relaxte grote kamer en genoten we van de vele vele gerechten die wij voorgeschoteld kregen. Eén nadeel: Lal ging tijdens het eten (ontbijt, lunch en avondeten) bij ons aan tafel zitten en riep dan alleen maar “EAT EAT!!”. Voor Ag is dat (zoals jullie weten) niet echt een probleem, maar Bart stond voor een uitdaging. De eerste drie dagen was hij beleefd en bleef hij tegen zijn zin in, dooreten… Het eten was overigens echt fantastisch lekker en heel veel en gevarieerd. Moeders kwam ook geregeld bij de tafel staan en keek dan alleen maar heel kwaad van ons naar het eten (“EAT EAT” zal ze wel gedacht hebben). Uiteindelijk heeft de familie Lal veel voor ons geregeld, kregen we Gin en Tonic “van het huis”, omdat Bart hielp met het aanmelden van het huis op Tripadvisor en hebben we de eerste nacht en alle thee en kokosnoten gratis gekregen. Ze vonden ons wel leuk…
We hebben er rondgefietst en de wat kleinere ‘Rock’ beklommen. Die gaf uitzicht op Sigiriya Rock, heel erg gaaf. En het scheelde bijna € 50,- aan entree, want de kleinere ‘Rock’ is niet zo populair, dus we waren op een gegeven moment zelfs helemaal alleen bovenop de rots. De klim was pittig, vooral het laatste deel, we moesten ons letterlijk omhoog hijsen de rotsen op, een trap of reling ontbrak. Enigszins a-relaxt door de verhalen van ‘baby Cobra’s’ verteld door de locals, zijn we omhoog geklommen. Ag heeft er nog een gezien ook, maar die was wel erg klein…
In Sigiriya konden we dan ook eindelijk een van Ag d’r bucketlists af gaan vinken: de Olifantensafari! Ag had nog nooit een olifant in het wild gezien dus Kaudulla nationaal park was de bestemming waar Ag hoopte op minimaal 15 olifanten. Met een jeep, die we via Lal (onze host) hebben geregeld, zijn we het uiteindelijk het park ingegaan. Bart was als eerste in z’n element met allemaal vogeltjes die werden aangewezen door onze kundige gids. Nadat wederom een mooie Indiase bijeneter (vogel) werd gespot waren we even vergeten om verder te kijken. Op een of andere manier “misten” we een kudde van ca. 100 olifanten op een paar meter afstand. Zelfs de gids had nog nooit zo’n grote samenscholing in het park gezien (een toevallig combinatie van ca. 4 kuddes). Na het uitzetten van de motor konden we alleen nog het diepe gegrom en getoeter van de dikhuiden horen…priceless.
Na vier nachten, waren we helemaal voldaan (zelfs Ag was helemaal vol gegeten) en hadden we wel weer behoefte aan wat meer privacy, dus zijn we vertrokken naar de Noord-Oost kust met de trein. In Trincomalee was het laagseizoen en dus erg rustig en ondanks de moesson, prachtig weer. Na een aantal weken reizen, was Trincomalee een welkome plek voor: helemaal niets! Onze dag bestond uit uitslapen, ontbijten, boekjes lezen, beetje de zee in, lunchen, ‘ditto’ en avondeten.
Helemaal lui en uitgerust zijn we met de nachtbus (jaja jullie lezen het goed, toch weer een bus in) naar Colombo terug gereden. Wij dachten slim te zijn en boekten de duurste bus met airco. “Dan zal het wel goed zijn”. Op zich klopte dat, de bus had inderdaad airco en de stoelen waren oké. Voorzichtig gingen wij zitten om te proberen te slapen… Na ongeveer vijf minuten hoorden wij een enorm gerochel. Alsof er een kameel naast ons over zijn nek aan het gaan was. Gevolgd door een luide SPUUG. Naast Ag aan het gangpad, zat een man met ‘ernstige slokdarm problemen’, laten we het daarop houden. In ieder geval had hij een speciaal zakje voor zijn slijm en om de vijf minuten moest dat onder luid geluid, dat zakje in worden gespuugd. Ag, kon hem wel wat aandoen, maar werd gered door haar headphones met keiharde muziek. Weinig slaap tijdens deze nachtrit, maar dat hoort erbij in Sri Lanka!
We waren weer terug aan de zuidkust om Mar en Co te verwelkomen. Wat ontzettend leuk om twee vertrouwde gezichten te zien en samen kerst in Sri Lanka te vieren! Na 9 dagen met z’n vieren, vroegen we ons af wat we nou helemaal gedaan hadden?! Het was veel lachen, veel eitjes bakken in onze eigen keuken, surfen, veel kaarten: “spelen we nou Toupen of Shitheaden?” en veel Gin Tonics en biertjes: een vakantie in een vakantie!
Na kerst in Sri Lanka verheugden wij ons erg op onze Oud&Nieuw in Sydney. Om half 2 ‘s nachts zou onze vlucht vertrekken naar Singapore, om vanaf daar weer door te vliegen naar Sydney. Met zijn vieren reden we naar het vliegveld (Mar en Co hadden een vlucht bijna tegelijkertijd met ons). Zowel Mar en Co als wij, zijn na een aantal weken erge Mac (Donalds) liefhebbers. Dus op de terugweg keken wij met smart uit naar die beroemde ‘Golden Arches’. Als we er een zouden spotten, dan konden we toch wel “heel eventjes langs, zo vlak voor vertrek?”. Uiteindelijk zat hij aan de andere kant van de weg en had de bestuurder om moeten rijden voor onze burgers. Twijfelachtig besloten wij daarom, om toch maar door te rijden naar het vliegveld. Als we dan niet hadden gedaan, dan waren Bart en ik niet op tijd in Sydney aangekomen en was het de duurste burger ooit geweest!!
Eenmaal op het vliegveld kregen wij namelijk te horen dat alle tickets van Ag, gecanceld waren!! Geen idee waarom en hoe, maar na bij een aantal balies te zijn geweest, was het duidelijk: Ag had geen ticket, niet naar Singapore en ook niet naar Sydney, Bart wel. Toen sloeg er bij ons allebei totale paniek toe. Het was zondagnacht rond half 12 en we hadden geen tickets voor Ag. We zagen allebei onze MUST SEE AND BUCKET-LIST droom van het oud en nieuw in Sydney in het water vallen. Bart had maanden van te voren hele dure tickets gekocht en we zouden de beste plaatsen hebben, alles leek in het water te vallen… De douane in Colombo bleek GELUKKIG zo lek als een mandje. Zonder paspoort en daarna weer met paspoort en zonder bagage, zijn Bart en ik wel twee keer door de beveiliging heen gestormd. Mar en Co waren gelukkig in de buurt en konden onze tassen bewaken, terwijl wij als twee kippen zonder kop door het vliegveld renden.
We konden namelijk misschien nog een ticket kopen voor Ag, via de Singapore Airlines desk, buiten het vliegveld. Dat bleek te kloppen, maar dan moesten we er een voor de dag erna kopen en dan zouden de vriendelijke mensen van het vliegveld ’t ticket wel omzetten. Dat er überhaupt nog plaats was voor Ag in het toestel, zo vlak voor oud en nieuw is een wonder. We renden van office naar office, we konden het ticket wel kopen, maar ergens anders, dan toch weer niet en uiteindelijk zei iemand; “het kan alleen via internet”. De tijd om in te checken werd korter en korter en de stress liep meer en meer op. Nergens was natuurlijk internet.
Dan maar via Wifi op de laptop. Uiteraard was er op het hele vliegveld maar één plek waar je enigszins bereik had voor Wifi: middenin een doorlooppad waar iedereen met trolleys doorheen wilde. Ag heeft Bart (die de tickets probeerde te boeken) als een soort Bull terriër bewaakt en riep tegen iedereen dat ze maar om moesten lopen met de bagage. Wifi begaf het niet (dat is ECHT mazzel in Sri Lanka op het vliegveld) en toen kwam de volgende ‘horde’: de betaling. We probeerden weten wij veel hoe veel creditcards, maar die stelden allerlei beveilingsvragen: Hoe heet de goudvis van je achterneef? Etc. Wisten wij veel! Thankfully bestaat er zo iets als American Express! Geen gekke vragen en codes, gewoon lappen die tickets. Met de geboekte ticket op de laptop, stormde Bart naar de counter waar een zeer ontspannen en vriendelijke meneer ons verder hielp. ‘Onze situatie’ was hem bekend en hij ging adequaat onze tickets omzetten. Maar hij zei niets…. Omdat onze hartslag inmiddels in de gevarenzone was gekropen, vroeg Ag op een gegeven moment heel stilletjes: “Is everything going to be alright?”. En toen kwam 10 minuten voor het sluiten van de balie het verlossende woord: “Yes ma’m it will all be alright.” ………………….. Bart kon nog net zijn tranen bedwingen. Co kreeg een adrenaline rush en riep; “YESSSS WE’RE ALIVE!!”. Ag had haar bekende ‘hartaanval’ en was helemaal leeg. Maar we gingen naar Sydney, naar onze oud en nieuw.
Leermoment: ga nooit naar de Mac Donalds vlak voor je moet vliegen!! Nooit. Zorg altijd dat je MINSTENS drie uur de tijd hebt om de douane gek te maken en rond te rennen als een Engelse hooligan. Last but not least, neem een American Express card. Dan komt alles allemaal goed….
-
03 Januari 2014 - 22:54
Michelle:
Oh. My. God! Wat een streeeessss!!! Gelukkig dat t allemaal goed is gekomen! En zo leer je ook nog eens wat! :-) O&N was fantastisch toch?! Alle stress zeker meer dan waard!
Heel veel plezier verder in Australia!! Kus!!! -
04 Januari 2014 - 10:48
Lookert:
Schatten, wat een hilarisch verhaal!! Oooo wat een stress, wat zou het erg zijn geweest als jullie Sydney niet zouden hebben gehaald!! En wat geweldig de olifanten safari en lieve locals die jullie lekker vol hebben gestopt.. Heeeeel veel plezier in Ozzie!! Dikke kus -
04 Januari 2014 - 13:12
Inge:
Jeetje! Wat een gedoe maar gelukkig allemaal goed gekomen! Zie t wel helemaal voor me haha!! Gelukkig toch van het vuurwerk en ' de beste plaatsen' kunnen genieten.. Aan de andere kant, jullie hebben nog genoeg tijd om bij te komen ;-) dikke knuffel -
04 Januari 2014 - 16:57
Flore:
Owwww ik zie Bart z'n hoofd heeeelemaal voor me, hahahaha! Wat erg zeg, ik was denk ik dood gegaan van wanhoop. Maar goed gedaan lieverds, jullie hebben het maar mooi gefixt. Geniet van Down Under. Ook liefs van Maarten! Xxx -
05 Januari 2014 - 14:54
Daf:
Haha mooi verhaal... om later over te lachen!
Gelukkig nieuwjaar...had jullie op tijd geappt...maar jullie hebben natuurlijk niet altijd wifi...
XXXXXXXXXXDaf -
07 Januari 2014 - 11:19
Sanne:
Haha wat een stress... Gelukkig hebben jullie nu alle tijd om hier weer van bij te komen. En oud en nieuw in Sydney vieren was vast alle stress helemaal waard.
Veel plezier in aussie met jullie vette kampeerbus.
Lfs Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley